Муҳтарам эркаклар, аёл деганда нимани тушанасиз? Онани, опани, сингилни, фарзандни, дўстни... Сиз эса биз учун ким бўлманг – отами, аками, уками, фарзандми, жигарми, дўстми, энг аввало, Суянчсиз! Паноҳимиз – сиз, ҳимоячимиз – сиз. Ким бўлмайлик, сизга Аёл нигоҳи билан қараймиз, сизни улуғлаймиз, сизга суянамиз. Йўлимизда ўзимиздан неча бор кичик инсон учрасаю, у сизнинг қавмингиздан бўлса, ҳурмат ила четга чиқиб турамиз, йўлини кесмаймиз – сизни ҳурматлаймиз! Қовурғангиздан яратилганимизни минг бор писанд қилсангиз-да, бизсиз ўзингиз ҳам яратилмаслигингизни бир бора эслатиб қўйишга ийманамиз. Шаънимизга энг баландпарвоз сўзларни ҳам сиз айтасиз, энг ёмон таҳқирларни ҳам... Энг гўзал шеърларни ҳам сиз битасиз, сатрларингизда маликаю фариштага менгланамиз.

Лекин бу суйишларнинг ҳаётийлигига жуда кам шоҳид бўламиз. Сизга умримизни бағишлаймиз. Фарзандларингизга она бўламиз. Оила отлиқ қўрғонингиз ошхонасида пазанда, меҳмонхонасида бека, ҳовлисида қоровул, тандирхонасида новвой... бўлиб яшайверамиз. Сиз эса ягона тарифда қоласиз – Хожа! Чеварлик, ошпазлик, саришталик, фаррошлик, энагалик, хокисорлик, муҳаббат – биздан шу каби фидойиликларни талаб қилаверасиз. Биз эса сиздан фақат ва фақат меҳр-эътибор истаймиз. Кўчадаги гапнинг аламини ҳам биздан оласиз. Биз эса... сиздан озор етганда кўзёш билан овунамиз. Ва йиғлаб туриб ҳам, ўзингиздан, сиз дилозордан юпанч кутамиз! Маошингизнинг ярмини рўзғорга сарфласангиз, ярмини улфатчилик, чойхона кабиларга “чегирасиз”. Биз эса топган-тутганимизга сиз, фарзандларимиз эгнига, рўзғорнинг ямоғига ишлатамиз. Бир сўм ортиб қолсагина ўзимизни эслаймиз. Сиз эса... бизни молпарастликда айблайсиз... Биз сизни энг гўзал туйғуларимиз ила севамиз. Бу шундай севгики, минг-минг нафратимизга сазовор бўлсангиз ҳам, йўқолмайди... Айтинг-чи, биз учун ширин уйқудан кечиб, биргина кеча бешик тебратиб чиқа оласизми? Қўлимизни тилиб олганимизга раҳмланиб, киримизни ювиб бера оласизми? Бир кун, бир кунгина бизнинг ўрнимизда бўла оласизми? Йўқ. Токи кўз олдингизда бўлар эканмиз, қилмайсиз! Чунки, буларнинг барини аёлнинг вазифаси деб ўйлайсиз. Бу вазифаларни сизга фидойилигимиз учун ҳам зиммамизга ортганимизни ўйлайсизми? Сиз... кучлилигингиз билан ғурурланасиз. Аслида ҳам шундай. Аммо, маънавий куч жиҳатидан балки биз устундирмиз? Иккимизнинг-да елкамизда иш-ташвиш деган юк бор. Лекин бизнинг юкимиз сизникидан яна битта ортиқ – рўзғор юмушлари. Азиз эркаклар! Таомнинг олди, уйнинг тўри, ҳурматнинг юксаги биздан сизга! Қалбимиз эса бутунлигича сиз учун... Демак, бизни асрамоғингиз лозим. Ўзингизни ўйлаганингиз учун ҳам асрашингиз керак... Бизнинг асралишимиз учун эса учтагина мададингиз кифоя – меҳр, эътибор, ишонч... Бу ёзмишларимиз асло иддао ёки огоҳлантириш эмас. Зеро, буларсиз ҳам ўзингиз тушунасиз. Бу битиклар – ўзимизнинг кимлигимизни мушоҳада қилиб топган таскинларимиздир.

Ирода УМАРОВА.